فرصت نشد که شعر بگویم

- ماندم میان منگنه نان و آبرو

... اما به چشمهای نجیبت قسم که ساده بگویم

هر چند لحظه های عزیزی که سهم تست

- پشت حصار فاصله محصور میشود

هر چند آن دقایق سبزی که با توام

-جز نصف لحظه های مرا پر نمیکند

اما قسم به نان که دلیل همین جدائی تکراریست

دور از تو ماندن من و پیش تو ماندنم

هر لحظه ای که دارم...

- از عطر گیسوان تو از برق چشمهای تو سرشار است

اما حدیث خواستنت جزو شعر نیست !

       یک واقعیت است

                      من عاشق توام.

                                    عباس ساغری

نوشته های دیگران ()